Steeds meer mensen houden van pittig Thais eten. Ze hebben er in Thailand kennis mee gemaakt en zijn verkocht. Terug in Nederland hebben ze heimwee naar de smaak. Daar gaat dit verhaal over.
Jan zit in een eetstalletje in broeierig Bangkok, grote fles Chang erbij. Ingeschonken in een limonadeglas met ijsblokjes. Die fles gaat verbazend snel leeg. Dat is niet zo raar. Het zweet spuit uit Jan’s voorhoofd, zijn keel gedraagt zich als een uitbarstende vulkaan. Hoewel Jan in brand staat, smaakt het eten perfect. Hoe kan dat nou, vraag hij zich af.
Green curry, klinkt goed
Jan’s gedachten gaat terug naar een minuut of vijftien geleden. Hij arriveert bij het stalletje waar een vrouw van middelbare leeftijd gekleed in een blauw schort met witte zwierige Thaise letters staat te koken. Het ruikt heerlijk dus Jan gaat zitten op een rood plastic krukje aan een houten tafel. Jan heeft geluk. Er is een Engelse menukaart. Green curry with chicken, dat klinkt goed.
Best een beetje pittig
Jan vraagt nog aan de kok; het mag best een beetje pittig zijn. Waarom hij dat doet, is heel logisch: gisteren in Pat Pong, het toeristengebied van Bangkok, vond Jan het eten een beetje flauw. De kok glimlacht en denkt: Farang pie bah (die westerling is gek). Maar goed, klant is koning dus dan krijgt hij de Keng Kiaw Waan (groene curry) best een beetje pittig. De kok heeft op Jan’s verzoek een grote fles Chang uit de zoemende enorme koelkast gehaald van de 7/11 tegenover haar stalletje. Wat heerlijk gastvrij, denkt Jan en begint met eten.
Extra theelepel Prik Nam Pla
De curry is in tegenstelling tot gisteren in Pat Pong vol van smaak, niet flauw zoals gisteren. Het is wel wat pittig, maar dat is juist lekker. Zie je mevrouw, deze westerling kan prima tegen heet eten, lacht Jan tegen de kok. Om dit te benadrukken, doet Jan een extra theelepel Prik Nam Pla (vissaus met groene en rode pepertjes) door je curry. De kok kijkt hem glimlachend aan en Jan geniet van zijn maaltijd. Na een half uur rekent Jan voldaan af en vervolgt zijn ontdekkingsreis door Chinatown. Terwijl hij slentert door de steegjes begint zijn lichaam zich als een woeste waterval te gedragen. Het effect van de groene curry die best een beetje pittig mocht zijn, ontvouwt zich in volle glorie. Jan zweet zich kapot.
Liters zweet
Jan’s vakantie in Thailand is fantastisch. Het eetstalletje waar hij kennis heeft gemaakt met echt pittig Thais, vergeet hij nooit meer. Dat het zweet met liters uit zijn lichaam vluchtte, was toch wel apart. Zou ik dat in Nederland ook kunnen krijgen? Jan’s online speurtocht naar de pittige menukaart van Siam Kitchen. Hij bestelt en zegt tegen de kok: het mag best een beetje pittig zijn….
EINDE VERHAAL
Als ik klanten deze zin hoor zeggen dan denk ik aan de kok in het stalletje die Jan zijn groene curry bereidde. Het is waar dat het eten buiten de toeristengebieden voller van smaak is. En pittiger. Dat komt doordat het eten in toeristengebieden is aangepast aan de maag van de toerist. En soms smaakt het zelf uitgesproken flauw. Maar dat ligt dan aan de kok die niet met liefde en plezier kookt. Want ook in toeristisch Thailand kan je lekker eten.
Pittig Thais eten
Herken jij je in Jan? Dan is de menukaart Pittig Thais echt jouw ding. De pittig Thaise menukaart tot stand gekomen door een klant die vond dat de meeste Thaise restaurants in Nederland de pittige smaak uit het eetstalletje in Bangkok niet maken. Ik kreeg de volgende dag een mailtje van de klant. Hij bedankte dat ik hem had laten zweten als in Bangkok. En meer klanten laten weten dat de menukaart Pittig Thais echt pittig is. De toevoeging: het mag best een beetje pittig zijn’ , is dus overbodig als je van de pittige Thaise menukaart bestelt.
Groetjes,
Pornshita van Siam Kitchen
